Esther de Waal, wijkverpleegkundige

Na jaren in Rotterdam te hebben gewerkt was ik toe aan iets anders, ook wilde ik graag wat dichter bij huis werken. En dat is gelukt! Per 1 oktober ben ik gestart als wijkverpleegkundige bij CuraMare.

Wegens het coronavirus heb ik een iets andere start gehad dan verwacht, ik ben direct het diepe in gegooid. Maar ondanks deze bizarre tijd en de hectiek van de dag, merk ik dat ik op mijn plek zit hier. Wat mij is opgevallen is dat collega’s ontzettend loyaal zijn. Er heerst een duidelijk ‘ons’ gevoel, we moeten het samen doen en een collega in de kou laten staan willen we echt niet! Dit zorgt voor een prettige werksfeer.

De voornaamste waarom ik in de wijk ben gaan werken, is om de zelfredzaamheid van mensen zo lang mogelijk te bewaken. Wat echt opvalt, is de openheid van cliënten. Je merkt aan alles dat mensen meer op hun gemak zijn en dit leidt tot fijne gesprekken. Naar mijn mening dragen deze factoren bij aan de kwaliteit van het leven. Als ik door de zorgverlening een bijdrage kan leveren aan het langer (veilig) thuis wonen, is mijn doel behaald. Daarnaast vind ik de vrijheid in de wijk erg prettig. Ik bepaal zelf grotendeels hoe mijn dag eruit komt te zien.

Tijdens mijn stages heb ik bij andere zorgaanbieders in de wijk gewerkt. Dit vond ik altijd erg leuk, maar ik miste wel de uitdaging. Bij Curamare krijg ik de kans mezelf verder te ontwikkelen. Mijn verantwoordelijkheid is hier een stuk groter, maar juist dit maakt het een uitdagend beroep. Naast wijkverpleegkundige ben ik ook wondverpleegkundige. Ik kreeg bij Curamare de kans beide functies te vervullen, hier ben ik zo blij mee!

Veel mensen denken dat het werken in de wijk heel erg eentonig is. Daar klopt helemaal niets van! Er is juist heel veel afwisseling in zorgvraag. En ja, bij sommige mensen kom je langere tijd, maar vaak voelt het voor die cliënten alsof je familie voor hen bent. En wat geeft er een fijner gevoel dan jezelf ergens helemaal thuis voelen? - Esther de Waal, wijkverpleegkundige